چگونه می توانم خواب خود را بهبود بخشم؟

از آنجایی که خواب کافی و با کیفیت برای توانایی ذهن و بدن در بهبود، یادگیری، تمرکز و مقابله بسیار مهم است، صرف زمان و انرژی برای بهبود خوابی که دریافت می‌کنید ارزش تلاش را دارد. ممکن است ابتدا علائم خوابی را که تجربه می‌کنید، با تصدیق بخش‌های بهداشت خواب که می‌توانید در آن‌ها بهبودهایی ایجاد کنید، برطرف کنید. همچنین ممکن است برای شما مفید باشد که ارزیابی کنید چه جنبه هایی از خواب برای شما دشوارتر است (خواب ماندن، خوابیدن، کابوس ها و غیره)، بنابراین می توانید تعیین کنید کدام ابزار و استراتژی ممکن است در بهبود خواب شما موثرتر باشد.

هنگام انجام تنظیمات و تغییرات با خود و بدن خود صبور باشید. درست همانطور که برای ایجاد عادات و روتین هایی که در حال حاضر با رعایت بهداشت خواب خود دارید زمان لازم است، ایجاد عادات و روتین های جدید نیز زمان می برد. ممکن است متوجه شوید که بعضی چیزها بهتر از بقیه کار می کنند یا به نظر می رسد هیچ چیز تفاوتی ایجاد نمی کند. اما برای بهبود خواب تلاش کنید. ایده های جدید را امتحان کنید؛ تکنیک هایی را که مدتی است امتحان نکرده اید دوباره امتحان کنید.

در برخی شرایط، داروهای کمکی خواب ممکن است مفید باشند، بنابراین می توانید از اثرات ناتوان کننده کمبود خواب جلوگیری کنید. کمک‌های زیادی وجود دارد، از جمله مکمل‌های طبیعی (ملاتونین، منیزیم)، دمنوش‌های گیاهی (بابونه، اسطوخودوس)، و داروهای بدون نسخه و نسخه‌ای. با پزشک خود برای شناسایی داروهای خواب مناسب که ممکن است برای شما مفید باشد، همکاری کنید. (همچنین ممکن است بخواهید به دنبال مشاوره پزشکی باشید، اگر نگران هستید که مشکلات خواب شما به یک بیماری زمینه ای مانند آپنه خواب مرتبط است، که در آن تنفس شما در طول خواب وقفه ایجاد می کند.)

چگونه افکار من می توانند بر خواب من تأثیر بگذارند؟
یکی از موانعی که می تواند مانع از خواب ماندن بازماندگان شود، اضطراب ناشی از تلاش برای استراحت کافی است. این اضطراب را می توان با افکار منفی که در حالی که سعی می کنیم به خواب برویم در آنها نشخوار می کنیم تداوم یابد. چنین افکاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

من هرگز نمی توانم بخوابم.
من فردا خسته میشم
من باید تا الان بخوابم
اگر زود نخوابم، تمام شب بیدار خواهم بود.
همه خوابند جز من.

وقتی چنین افکاری را تکرار می کنیم، احساس استرس و ناامیدی را تشدید می کنیم که خوابیدن را دشوارتر می کند. بدن ما منقبض می‌شود، سیستم لیمبیک ما در حالت آماده‌باش قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در چرخه‌ای از اضطراب قرار می‌گیریم که ما را بیدار نگه می‌دارد.

ممکن است در ابتدا احساس عجیبی داشته باشید، یا ممکن است احساس کنید که این تاکیدات هیچ تفاوتی فوری ایجاد نمی کنند. اما ما شما را تشویق می کنیم که با خود صبور باشید و به یاد داشته باشید که آموزش مجدد سیستم لیمبیک نیاز به زمان و تکرار دارد. همانطور که به تمرین منابعی مانند این ادامه می‌دهید، سیستم لیمبیک خود را تسکین می‌دهید و به آن نشانه‌هایی می‌فرستید که زمان خواب است، به مرور زمان مغز شما قادر خواهد بود الگوی خواب جدیدی را اتخاذ کند.

همانطور که برای بهبود خواب خود جملات تاکیدی خواب را می خوانید یا به آنها گوش می دهید، تمرین می کنید:

قدردانی با شناسایی اینکه چگونه تروما ممکن است بر الگوهای خواب شما تأثیر گذاشته باشد و روش هایی که می توانید برای بهبود خواب ترمیمی خود جستجو کنید.
ذهن آگاهی با استفاده از جملات تاکیدی به عنوان یک لنگر برای هدایت افکار خود از احساسات استرس و اضطراب و به سمت احساس آرامش و راحتی.
با ایجاد عمدی عادات جدید در روال خواب خود آرزو کنید تا بتوانید در آینده به راحتی سیستم لیمبیک خود را آرام کنید.

 

 

دستگاه لیمبیک چیست؟

 

دستگاه لیمبیک (یا دستگاه کناره‌ای) (به آن Paleomammalian Cortex، به معنای قشر باستانی پستانداران هم می گویند)، مجموعه‌ای از ساختارهای مغزی واقع در هردو سمت تالاموس، بلافاصله زیر لوب گیجگاهی داخلی مخ است که عمدتاً در مغز قدامی قرار گرفته اند.
این دستگاه، از انواع عملکردها چون هیجان، رفتار، حافظه بلند-مدت و بویایی پشتیبانی می کند. زندگی هیجانی، عمدتاً در سامانه لیمبیک جا داده شده و در تشکیل حافظه نقش عمده ای دارد.
دستگاه لیمبیک که ساختاری کهن به حساب می آید (از نظر تاریخ تکاملی-تکوینی)، در پردازش احساسات رتبه پایین از ورودی دستگاه حسی درگیر بوده، و شامل این مؤلفه‌هاست: کامپلکس هسته آمیگدالی، اجسام پستانی، استریا مدولاریس، هسته‌های مرکزی خاکستری، پشتی و شکمی گودن. این اطلاعات پردازش یافته اغلب به گردایه ای از ساختارها در تلنسفال، دیانسفال، و مزنسفال مخ رله (بازارسال) می شوند، ساختارهای یادشده شامل این موارداند: قشر پرفرانتال، شکنج کمربندی، تالاموس کناره‌ای، هیپوکامپ شامل شکنج پاراهیپوکامپی و سوبیکولوم، نوکلئوس اکومبنز (لیمبیک مخطط)، هیپوتالاموس قدامی، ناحیه تگمنتال شکمی، هسته رافه میان مغز، رابط هابنولایی، قشر انتورتینال و پیاز بویایی.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *